ขอแนะนำ “เถาหวี”

อย่างที่บอกว่าปกติแล้วเที่ยวคนเดียว ไปไหนคนเดียว แต่ก็ไม่เคยเดียวดายนะ เพราะเดินทางคนเดียวจริงแต่ที่ปลายทางนั้นไซร้ ฉันมี “คนท้องถิ่น” พาไปไหนมาไหนเสมอ … ก็จะเรียนรู้วิถีการดำเนินชีวิตของบ้านเมืองเขาทั้งที เราก็ควรมี “คนในละแวก” คอยนำทาง จริงไหม

“เถาหวี” เป็นเพื่อนร่วมห้องของฉันที่เจอกันที่ไต้หวัน ตอนไปประชุมแลกเปลี่ยนความรู้และวัฒนธรรมที่ไทเป ที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติไต้หวัน (National Taiwan University) ด้วยความที่อยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืนเป็นเวลาสัปดาห์กว่า คุยกันแทบทุกเรื่อง แบ่งปันประสบการณ์แทบทุกอย่าง เราสองคนเลยสนิทกันมากและดำรงความสัมพันธ์กันต่อมาเรื่อยๆ กระทั่งบัดนี้ก็เกือบสามปีแล้ว

เถาหวีอยากไปเที่ยวประเทศไทยแต่ไม่โอกาสสักที ส่วนฉันก็อยากไปเวียดนามอยู่แล้วจึงถือโอกาสติดต่อกันไป ในที่สุดก็มีเวลาว่างตรงกัน เลยนัดเจอกันที่โฮจิมินต์เสียเลย