ตกอยู่ในความสงบ

ได้ยินบ่อยครั้งว่าแถบสแกนดิเนเวียเงียบเหงา เพื่อนชาวนอเวย์บอกว่าหากเทียบไทยกับนอเวย์ หรือเมืองหลวงออสโล (Oslo) กับกรุงเทพฯ ความวุ่นวายใดก็คงไม่เท่ากรุงสยาม หรือหากจะเทียบพัทยา เชียงใหม่ ภูเก็ต กับกรุงสตอกโฮล์ม (Stockholm) เมืองหลวงของสวีเดน ก็ไม่มีที่ไหนเทียบไทยได้เลย

ฉันไม่เชื่อแบบนั้นนะ

จนได้มาอยู่ที่โยเอินซู (Joensuu) เมืองอันหนาวเหน็บทางตะวันออกของฟินแลนด์​ … เงียบเหงาและเบาบางเหลือเกิน

อยู่ที่นี่ได้สองวันแล้ว วันแรกที่มาถึงตื่นตระหนกสุดๆ กับการต่อเครื่องที่กรุงเฮลซิงกิ (Helsinki) เมืองหลวงของฟินแลนด์ ฉันมีเวลาต่อเครื่องเพียง 1 ขั่วโมงเท่านั้นเพื่อมาที่เมืองโยเอินซู ปกติเวลาบินควรจะมีเวลาสัก 1.30-2 ชั่วโมงในการต่อเครื่องเพื่อความอุ่นใจ จะได้ไม่ตกเครื่อง แต่เท่าที่หาข้อมูลมา แหล่งต่างๆ บอกว่าสนามบินเฮลซิงกิเล็ก คนน้อย แม้จะเป็นสนามบินในเมืองหลวงก็ตาม

ฉันก็ยอมเชื่อนะ … เป็นคนใจง่าย

ใจจริงก็ไม่อยากไปถึงไฟล์ทค่ำด้วย ไหนจะเหนื่อย เดินทางลำบาก หารถยาก ไหนจะค่าโดยสารแพงอีก (ราคารถที่นี่เปลี่ยนแปลงตามวันเวลา ไว้จะเล่าให้ฟัง)

กว่าจะลงเครื่อง เวลาหนึ่งชั่วโมงที่มีก็หดไปแล้ว 20 นาที พอเดินไปถึงตรวจคนเข้าเมือง คิวก็ยาวยังกะอะไร ต่อคิวไปสักพักมีคุณป้าหัวทองร่างสูงคนหนึ่ง อุ้มลูกน้อยเดินมากับสามี หน้าตากระต่ายตื่นตูมมาก (ขอย้ำว่ามาก) หัวเนี้ยกระเซิง ผมเผ้าหลุดลุ่ย เธอขอแซงคิวค่ะ โดยให้เหตุผลว่า “เวลานี้เธอต้องเข้าเกทแล้ว ถึงเวลาบอร์ดดิ้ง ไม่อยากตกเครื่อง”

คนที่ต่อคิวคนอื่นๆ มองหน้ากันผลุบผลับ คิดว่าให้แซงไหม…

ไม่มีทาง!

ทุกคนส่ายหัว

จะว่าผู้โดยสารคนอื่นใจดำก็ไม่ได้นะ ทุกคนรีบหมด ฉันยังรีบเลย เวลาบอร์ดดิ้งของฉันก็เลยไปได้ 10 นาทีแล้ว อีก 25 นาทีเครื่องก็ออก แต่ฉันก็ยืนยิ่มร่าอยู่ตรงตรวจคนเข้าเมืองอยู่ ก็อีก 4 คิวจะถึงตาฉันแล้ว ยิ้มสู้เข้าไว้ 😀

กลับไปที่คุณหัวทองคนนั้น เธอยังไม่ยอมง่ายๆ นะ คราวนี้เดินอุ้มลูกมาคิวที่ฉันต่ออยู่ ขอแซงคู่สามีภรรยาข้างหน้าฉัน แล้วบรรยากาศคลุมเครือก็เริ่มขึ้น

ทั้งคู่เถียงกัน ต่างฝ่ายบอกว่าตนก็รีบไม่ต่างกัน แล้วเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองก็ชักสีหน้า ตะโกนออกมา ส่ายหัว แล้วพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “ทุกคนในนี้รีบหมด พวกเขาต่อคิวกันเป็น” แต่ยังไงก็ไม่รู้ เธอหัวเสียมาก เจ้าหน้าที่เลยเรียกให้เธอเดินเข้าไปหา แล้วก็คุยอะไรกันก็ไม่รู้ ฉันไม่ได้ยิน แล้วก็ลับหายไป

ผ่านไป 10 นาที ตรวจคนเข้าเมืองเสร็จ ฉันรีบพุ่งไปที่เกท แต่ทว่า

ปวดฉี่ …

ทำไงดีล่ะ อีก 15 นาทีเครื่องออกแล้ว จะตกเครื่องไหมนะ แต่ปวดมาก กลั้นมานาน เอาก็เอา เข้าห้องน้ำก็ได้ เดินเข้าไปรีบปลดปล่อยให้สายน้ำไหลอย่างช้าๆ รูดซิบ

โล่ง

พอไปถึง ที่เกทเขียนว่า “Joensuu: Final Call” ฉันรีบตรงเข้าไป ยื่นพาสปอร์ต เดินเข้าเกทไปยังรถที่มารอรับขึ้นเครื่อง ก้าวขึ้นรถปุ๊บ ประตูปิดปั๊บ คนสุดท้ายพอดี

ต้องกราบงามๆ ขอบคุณเจ้าหน้าที่ที่รอค่ะ

ที่เขาว่าเมืองที่นี่สงบ ก็จริงตามนั้น สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น ถนนร้าง ต้นไม้สีเขียวชอุ่มข้างทาง เดินไปไหนมาไหนเหมือนอยู่ตัวคนเดียว เดินห้างก็นับหัวคนเหล่าช็อปเปอร์ได้ มีกันสามสี่คน รวมพนักงานเป็นห้า ทั้งเมืองมีประชากรทั้งหมดประมาณ 75,000 คน กับพื้นที่กว่า 2,800 ตารางกิโลเมตร โดยเฉลี่ยก็ 32 ตารางกิโลเมตรต่อคน … ปลูกบ้าน สร้างพระราชวัง มีสวนน้ำหลังบ้านได้เลยทีเดียว

ถ้าฉันตกเครื่องจริง ฉันคงไม่ร้อนรนอะไร เพราะฉันได้ “ตก” อยู่ในความสงบที่ดินแดนแห่งความฟิน ณ ฟินแลนด์เรียบร้อยแล้ว